Een poëtisch prentenboek (28 p.) dat steun kan bieden aan kinderen en volwassenen die moeten omgaan met verlies. De bomen in het bos maken alle seizoenen mee: in de lente groeien hun bladeren, de zomer geeft goede zin, in de herfst worden ze kaal en in de winter trekken ze zich terug in zichzelf. Na de winter wil één boom echter niet meer groen worden, omdat het alsmaar winter blijft in zijn hoofd. Het bos treurt om het verlies, maar is ook dankbaar voor wie de boom is geweest. ‘De boom die geen bladeren meer wou’ is in helder en invoelend rijm geschreven, en maakt zo gevoelens van rouw, verlies en depressiviteit inzichtelijk. Met prachtige fijnzinnige, gedetailleerde kleurenillustraties van de bomen en dieren in het bos. Vanaf ca. 5 jaar.

Moeilijke onderwerpen door middel van prentenboeken bespreekbaar maken, doen we wel vaker. Brynaert en Nelissen proberen in dit geval troost te bieden na depressie, verlies en/of zelfdoding. Metafoorgewijs wordt de mens vergeleken met een boom door de jaargetijden heen. De boom volgt uiterlijk de seizoenen en wordt dus kaal in de herfst en winter en weer groen in de lente. Helaas voelt hij zich in de lente niet goed en heeft hij helemaal geen zin meer om te bloeien. De blaadjes komen nog wel, maar aan de binnenkant blijft het winter. De volgende winter zal hij definitief inslapen.

Opvallend zijn de prachtige illustraties van Nelissen. Ze zijn zeer gedetailleerd en realistisch uitgewerkt in een zacht kleurenpalet. De sfeer wordt perfect weergegeven. Kleur en groot in de lente en zomer, kleiner en minimalistischer in de winter.

Het verhaal en de metafoor zijn origineel bedacht maar de tekst en uitwerking vind ik helaas minder geslaagd. De tekst staat op rijm, maar die hapert, net zoals de zinsbouw, hier en daar. Los daarvan kan dit prentenboek zeker troost en steun bieden aan kinderen vanaf een jaar of vijf, maar zeker ook aan volwassenen die moeten omgaan met verlies.

Verberg tekst