Jip heeft geen vriendjes op school. Ze mag nooit meespelen met de andere zeven meisjes uit haar groep. Daarom speelt ze alleen. Op een dag vindt ze leef uit. Het is een mengsel van water, zand en een beetje gevoel. Wanneer Jip dat mengsel op haar skippybal giet, gebeurt er eerst niks. Tot ze beter kijkt, anders kijkt ... Plots wordt haar bal levend! Samen springen, dansen en spelen ze. Wanneer Jip de volgende dag alles vertelt op school is er niemand die haar gelooft. Na school wil ze zelfs niet meer met de andere meisjes spelen. Ze gaat met leef terug naar Skip, haar springbal. Hij stelt voor om ook wat leef op de boom te gieten. Aanvankelijk gebeurt er niks. Tot wanneer ze opnieuw anders kijken. Ook boom speelt mee. Skip en boom vinden dat iemand iets moet doen tegen de kinderen op school die niet willen spelen met Jip. Ze besluiten om leef op de school te gieten. Eens kijken wat er dan gebeurt ...

Jip wordt uitgesloten op school. Dat thema is herkenbaar bij kinderen en kan leiden tot heel wat gesprekken. Iemand uitsluiten, raakt kinderen. Ze vinden het niet leuk. Leef zorgt ervoor dat meisjes die Jip buiten sluiten worden aangepakt. Dat gebeurt in een verhaal vol fantasie. Het is wel wat vergezocht. De korte zinnen lezen vlot. Maar de mooie illustraties zeggen alles. Ze zorgen voor een leuke afwisseling en sluiten perfect aan bij het verhaal. De emoties zijn duidelijk te herkennen op de gezichtjes. De tekst is eenvoudig gehouden, in een groot en duidelijk lettertype en is verdeeld over de bladspiegel. Het maakt dat het boekje aangenaam leest voor jonge lezers. Dat is de bedoeling van deze reeks. Het boekje hoort tot de boekjes van Tijgerlezen. Ze stimuleren jonge kinderen om zelf te lezen of om samen met volwassenen voor te lezen.